Vrijwilliger Betsie Bekenkamp vertelt

Betsie Bekenkamp (62) was eerst als mantelzorger in touw voor haar moeder en schoonmoeder. Inmiddels is ze alweer vijftien jaar actief als vrijwilliger in Seewende. Van pannenkoeken bakken tot wandelen; ze kijkt er wekelijks naar uit.

Dat ze iets met ouderenzorg heeft, is wel duidelijk. Met veel liefde en plezier hielp ze mee bij de verzorging van haar (schoon)ouders. Dat ging na hun overlijden over in vrijwilligerswerk. Met de mensen naar de markt, samen zingen, wandelen, pannenkoeken eten. 'Ik ben zelf suikerpatiënt en koos er in overleg met mijn man voor om niet buitenshuis te werken. Maar vrijwilligerswerk vind ik geweldig mooi. Het zit in de familie, want mijn vader deed ook veel voor anderen.'

Haar moeder heeft ook een tijdje in De Voord gewoond. 'Mijn schoonmoeder zat toen in Seewende, dus dat was best een geregel; veel heen-en-weer rijden. Bovendien heb ik mijn broer nog verzorgd en is een van onze kleinkinderen chronisch ziek, dus ik heb veen zorgtaken gehad in de afgelopen jaren.'

De coronatijd was extra zwaar, omdat ze de ouderen zo miste. Alles ging immers op slot. 'Ja, ik ben gek met hen. En zij met mij. Ik ging weleens kijken, maar dan stond je buiten en zag je al die gezichten achter het raam. Op de fiets terug moest ik dan gewoon huilen; het deed echt iets met mij.'