Jennie Voppen-Klein (Verzorgende IG) vertelt

‘In de loop van 40 jaar is er heel veel veranderd in de zorg. Dat moet ook wel. Trouwens, ik ben zelf ook veranderd. Maar ik hoop dat één ding in de zorg blijft: gewoon echt aandacht hebben voor de persoon met wie je te maken hebt. Wie heb je voor je, wat is belangrijk (geweest) in zijn of haar leven? En hoe wil hij of zij geholpen worden?’

‘Hoe ik hier te werken kwam? Via via werd ik gevraagd, ik had geen speciale opleiding voor de zorg of zo. Dat hoefde toen nog niet. Ik kwam bij de linnenkamer terecht. In die tijd werd alles nog door onszelf gewassen en gestreken. Je kunt je niet meer voorstellen hoe dat ging. Maar als je een avonddienst had, en je had nog wat tijd over, dan ging je gewoon nog een uurtje overhemden strijken!’s Avonds loop ik - voordat ik naar huis ga - nog wel eens even bij iemand naar binnen: Ik kom nog even kijken hoor, hoe het met u is. Even een babbeltje op de rand van het bed, soms van hart tot hart. En dan hoor ik: ‘Nou, goeie reis naar huis! Kijk je uit? Daaag!’ Dat zijn toch mooie dingen?!Van lieverlee ging ik ook de mensen helpen en verzorgen. Dat vond ik erg leuk om te doen, vooral ook om de mensen beter te leren kennen. Elk mens heeft zo zijn eigen eigenaardigheden, en niet voor niets, daar zit een verhaal achter. Dat is het mooie van ons werk. Dat je al die verschillende mensen leert kennen, en er een band mee krijgt. Vooral als je een avonddienst hebt, kun je makkelijk eens een praatje maken met iemand, al is het maar 5 minuten. Even vragen hoe het met iemand is. Intussen ging ik wel verder met studeren en heb ik de Opleiding voor Verzorgende en Dienstverlenende Beroepen gedaan.

Vroeger‘
De zorg is in die 40 jaar veel intensiever geworden. Vroeger ging je met 65 jaar naar een bejaardenhuis, ook al mankeerde je niets. Nu is er heel wat aan de hand wanneer je een zorgcentrum als De Hullen binnenkomt. En we moeten heel veel rapporteren en registreren. Dat zou wel wat minder mogen… Ik heb wel eens overwogen iets anders te gaan doen, maar het is er gelukkig nooit van gekomen. Ik hou van dit werken met mensen, en ik hoop dat ik het nog een poosje kan blijven doen!’